Japonki do chodzenia, to rodzaj obuwia, lekkich sandałów lub klapek, które przytrzymywane są na stopie za pomocą dwóch elastycznych pasków. Łączą się one z przodu, mocowane są do podeszwy pomiędzy paluchem a palcem długim. W ten sposób tworzy się swoisty kształt litery „Y”. Jak zrodził się pomysł na to przewiewne obuwie zrodził się w głowach ich pomysłodawców?

Starsze niż adidasy

Buty o takiej konstrukcji były już wprowadzone do użytku w czasach starożytnych. Japonki do chodzenia były wykonywane z rozmaitych materiałów, takich jak skóra, drewno czy nawet liście palmowe. Egipcjanie, Rzymianie, Chińczycy, Hindusi, a także wiele nacji afrykańskich chwaliło sobie stosowanie takiego obuwia. Z racji występowania w danym regionie, japonki do chodzenia różniły się budową. Grecy montowali zaczepy między pierwszym a drugim palcem, z kolei mieszkańcy Mezopotamii – trzecim a czwartym.

Skąd wzięły się współczesne japonki?

Najprawdopodobniej swój rodowód wzięły od tradycyjnych sandałów japońskich zwanych zori. Amerykańscy żołnierze sprowadzili je za wielką wodę po II wojnie światowej. Właśnie na kalifornijskich plażach japonki do chodzenia zostały bardzo popularnym rodzajem obuwia, które określano mianem wakacyjno-plażowych. W szczególności ubierali je surferzy, dla których stały się nieodłącznym elementem kultury. Japonki do chodzenia stały się także elementem stroju nieformalnego, przez co w wielu odmianach stały się bardzo popularnym zarówno męskim, jak i damskim obuwiem.